Asset Publisher Asset Publisher

Hodowla Lasu

Początki hodowli lasu, poprzez próby odnawiania wyciętych drzewostanów, sięgają średniowiecza. Polegały głownie na pozostawianiu nasienników do obsiewu, ale także odnotowywane były próby sztucznego wprowadzania sadzonek na ogołoconej z drzewostanu powierzchni.

Właściwy rozwój nastąpił jednak w wieku XIX, kiedy to okazało się że zwiększone zapotrzebowanie na drewno wymusza kierowanie wzrostem i rozwojem drzewostanów tak by były w stanie zaspokajać potrzeby społeczeństwa. Powstała więc nauka zajmująca się badaniem praw powstawania i rozwoju zbiorowisk leśnych, zwanych drzewostanami, oddziaływaniami zachodzącymi pomiędzy drzewostanem a otoczeniem oraz w jego wnętrzu. Badano także wpływ zabiegów hodowlanych na uzyskiwaną jakość drewna i dynamikę wzrostu drzew.

Hodowla lasu zajmuje się więc zachowaniem równowagi pomiędzy użytkowaniem rębnym (pozyskiwaniem surowca),a pozaprodukcyjnymi funkcjami lasu. Dba o zwiększanie zasobów, zachowanie trwałości użytkowania przy jednoczesnym wytwarzaniu niezbędnego dla społeczeństwa surowca.

Do zadań Hodowli lasu należy:

  1. utrzymanie ciągłości lasu
  2. powiększanie zasobów leśnych
  3. otrzymywanie wysokiej jakości surowca drzewnego
  4. zapewnienie pozytywnego oddziaływania lasu na stosunki wodne, warunki zdrowotne, krajobraz itp.
  5. wzmaganie odporności drzewostanów na szkodliwe czynniki naturalne i sztuczne

Cele te uzyskiwane są poprzez wykonywanie zabiegów zaczynając od przygotowania nasion o odpowiednich właściwościach genetycznych, poprzez wyprodukowanie sadzonek, założenie upraw lub wykorzystanie naturalnego obsiewu do powstania naturalnego odnowienia, kształtowanie młodników i drzewostanów o odpowiednim składzie gatunkowym i jakości, kończąc na cięciach w dojrzałym drzewostanie mających na celu przygotowanie danej powierzchni do odnowienia porządnymi gatunkami (hodowla lasu zajmuje się określeniem drzew przeznaczonych do wycięcia, samą techniką wycinki zajmuje się użytkowanie lasu).
Hodowlę Lasu można podzielić na ogólną (zajmującą się ekologicznymi podstawami hodowli) i szczegółową (zajmującą się ustalaniem metod i techniki prowadzonych zabiegów). Dział drugi opiera się na zasadach wypracowanych przez dział ogólny. Bardziej szczegółowym podziałem jest wyróżnienie działów zajmujących się wykonaniem poszczególnych zadań hodowli lasu np. szkółkarstwo zajmujące się produkcją materiału sadzeniowego itd., podział ten omówiono w rozwinięciach tego artykułu.


Asset Publisher Asset Publisher

Back

Leśny Kompleks Promocyjny Puszcza Świętokrzyska

Leśny Kompleks Promocyjny Puszcza Świętokrzyska

Leśny Kompleks Promocyjny „Puszcza Świętokrzyska" obejmuje powierzchnię 68245 ha, a w jego skład wchodzą następujące Nadleśnictwa: Daleszyce, Kielce, Łagów, Skarżysko, Suchedniów i Zagnańsk.

Leśny Kompleks Promocyjny „Puszcza Świętokrzyska" powołany na mocy Zarządzenia nr 75 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z 13 grudnia 2004 roku. Jego obszar znajduje się w całości na terenie województwa świętokrzyskiego i obejmując większość obszaru dawnej Puszczy Świętokrzyskiej. W centrum LKP położone są Kielce – stolica województwa świętokrzyskiego. Pod względem rejonizacji przyrodniczo – leśnej jego teren zalicza się do VI Krainy Małopolskiej, mezoregionów Łysogórskiego i Puszczy Świętokrzyskiej.

Leśny Kompleks Promocyjny „Puszcza Świętokrzyska" obejmuje powierzchnię 68245 ha, a w jego skład wchodzą następujące Nadleśnictwa: Daleszyce, Kielce, Łagów, Skarżysko, Suchedniów i Zagnańsk.

 

Teren LKP obejmuje wyżynne, podgórskie i górskie kompleksy leśne otaczające Świętokrzyski Park Narodowy ze znacznym udziałem drzewostanów naturalnych, zwłaszcza jodłowych i bukowych z domieszką jawora, grabu i modrzewia. Specyfiką gospodarki leśnej na tym obszarze jest naturalne odnawianie się lasu, zwłaszcza  drzewostanów jodłowych. Zróżnicowanie geologiczne i wysokościowe powodują znaczną mozaikowatość gleb, co wpływa na urozmaicony skład gatunkowy lasu i występowanie drzewostanów mieszanych. Cały obszar LKP leży w zlewniach rzek stanowiących lewobrzeżne dopływy środkowej Wisły tj. Nidy, Czarnej Staszowskiej, Koprzywianki, Kamiennej, Iłżanki i Pilicy.

Obszar Leśnego Kompleksu Promocyjnego „Puszcza Świętokrzyska" należy do najcenniejszych obszarów przyrodniczych, krajobrazowych i kulturowych regionu świętokrzyskiego. Bogactwo rzeźby geologicznej, występowanie szerokiego wachlarza siedliskowych typów lasów (od borów suchych do olsów, a także siedlisk wyżynnych i górskich) sprawiło, że powstało na tym obszarze szereg form ochrony przyrody w tym:

  • 5 parków krajobrazowych
  • 1 obszar chronionego krajobrazu
  • 21 rezerwatów przyrody
  • 24 użytków ekologicznych
  • 2 stanowiska dokumentacyjne
  • 5 zespołów przyrodniczo- krajobrazowych
  • 42 pomniki przyrody

Do najbardziej znanych można zaliczyć:

  • Jaskinię Raj
  • Rezerwat Karczówka
  • Rezerwat Świnia Góra
  • Rezerwat Sufraganiec
  • Rezerwat Białe Ługi
  • Pomnik przyrody „Dąb Bartek"
  • Obszary „Natura 2000"

Celem działania LKP „Puszcza Świętokrzyska" jest:

  1. promocja trwale zrównoważonej gospodarki leśnej
  2. ochrona zasobów przyrody w lasach
  3. edukacja przyrodniczo- leśna społeczeństwa