Lasy świętokrzyskie należą do najcenniejszych przyrodniczo obszarów naszego kraju. Obecnie pokrywają one blisko 28% powierzchni województwa. Region świętokrzyski znajduje się w zasięgu naturalnego występowania wszystkich gatunków lasotwórczych naszego kraju.

Głównym walorem lasów świętokrzyskich są cenne pod względem siedliskowym i przyrodniczym struktury drzewostanów, które zachowały w wielu miejscach charakter naturalnych zbiorowisk leśnych. Świadczy o tym choćby trwałość na właściwych siedliskach wielu cennych gatunków drzew jak: jodły pospolitej, buka zwyczajnego, modrzewia polskiego, cisa oraz rzadkich gatunków flory wyżynnej i górskiej. W lasach regionu świętokrzyskiego głównym gatunkiem panującym jest sosna, która zajmuje 72,1% powierzchni, a pozostała powierzchnia przypada na jodłę, dąb, brzozę, olszę, buk, świerk, jesion i topolę. Największą powierzchnię, tj. 49,2%, zajmują drzewostany w wieku pomiędzy 40- 80 lat. Struktura siedliskowa lasów jest bardzo urozmaicona. Przeważają nieznacznie siedliska lasowe, które zajmują 54,2% powierzchni leśnej, pozostałą część stanowią siedliska borowe.

Lasy, zajmujące powierzchnię ok. 330 tys. ha (w tym lasy Skarbu Państwa – ok. 235 tys. ha), odgrywają wiodącą rolę w strukturze przyrodniczej województwa. Są najważniejszym ogniwem wiążącym główne komponenty środowiska przyrodniczego tworząc węzły ekologiczne o wybitnych walorach przyrodniczych oraz leśne korytarze ekologiczne, umożliwiające rozprzestrzenianie się gatunków. Stanowią również główny składnik najcenniejszych przyrodniczo ekosystemów. Obszary leśne spełniają przy tym wielorakie i użyteczne funkcje, począwszy od ochronnych (zapewniają ochronę pozostałym komponentom przyrody) i gospodarczych (stanowią źródło surowców dla wielu gałęzi przemysłu), po społeczne i kulturowe, których wyrazem jest rosnące zainteresowanie społeczeństwa wypoczynkiem w środowisku leśnym.