Wydawca treści
Obszary Chronionego Krajobrazu na terenie Nadleśnictwa Daleszyce
Lasy Nadleśnictwa Daleszyce leżą na terenie trzech obszarów mających status Obszarów Chronionego Krajobrazowego. Największy areał daleszyckich lasów objęty jest Cisowsko-Orłowińskim OChK i Chmielnicko-Szydłowskim OChK
Cisowsko-Orłowiński OChK pokrywa się z otuliną Cisowsko-Orłowińskiego Parku Krajobrazowego. Zgodnie z Rozporządzeniem Nr 80/2005 Wojewody Świętokrzyskiego z dnia 14 lipca 2005 r., w sprawie Cisowsko-Orłowińskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu (Dz. Urz. Nr 156 z dn. 20.07.2005 r., poz. 1941)7 całkowita jego powierzchnia wynosi 23 748 ha.
Obejmuje on tereny rolnicze i leśne, lesistość tego obszaru wynosi około 28 %, znajduje się na jego obszarze 10 pomników przyrody oraz 2 zespoły przyrodniczo-krajobrazowe, oprócz walorów przyrodniczych znajduje się tu wiele zabytków świadczących o bogactwie kulturowym tego regionu. Część wschodnia obszaru charakteryzuje się ciekawym reliefem powierzchniowym typowym dla obszarów lessowych.
Chmielnicko-Szydłowski OChK położony jest w środkowo-wschodniej części województwa świętokrzyskiego. Znajduje się w granicach zlewni rzek Wschodniej i Sanicy, a częściowo także Pierzchnianki, Łagownicy i Czarnej Staszowskiej.
Na podstawie Rozporządzenia Nr 89/2005 Wojewody Świętokrzyskiego z dnia 14 lipca 2005 r. w sprawie obszarów chronionego krajobrazu (Dz. Urz. Woj. Św. Nr 156 z dn. 20.07.2005 r., poz. 1950)[1] całkowita powierzchnia tego obszaru wynosi 56 999 ha.
Jest to obszar o krajobrazie rolniczo-leśnym. W jego szacie roślinnej najciekawsze są lasy o charakterze naturalnym, których większe kompleksy zachowały się między Włoszczowicami a Piotrkowicami, na zachód od Chmielnika i na południe od Drugni. Pod względem siedliskowym przeważają tu bory sosnowe i bory mieszane, chociaż zachowały się również fragmenty bagiennych borów trzcinnikowych, olsów i łęgów. Ważnym elementem środowiska są tu również fitocenozy nieleśne, z których największą wartość przedstawiają różne postacie torfowisk (wysokie, przejściowe i niskie).
Na terenie opisywanego OChK znajduje się jeden częściowy rezerwat przyrody – „Radomice", gdzie na siedliskach łęgu jesionowo-wiązowego i grądu niskiego wystepują znaczne ilości cisa pospolitego.
Podkielecki OChK położony jest w centralnej części województwa świętokrzyskiego, obejmuje tereny otaczające Kielce od północy i wschodu, położone głównie w zlewni rzek Lubrzanki
i częściowo Kamionki oraz Bobrzy.
Na podstawie Rozporządzenia Nr 89/2005 Wojewody Świętokrzyskiego z dnia 14 lipca 2005 r. w sprawie obszarów chronionego krajobrazu (Dz. Urz. Woj. Św. Nr 156 z dn. 20.07.2005 r., poz. 1950)[1] całkowita powierzchnia tego obszaru wynosi 25 498 ha.
Flora tego obszaru jest silnie zróżnicowana. W Paśmie Klonowskim grupują się cenne zbiorowiska lasów liściastych, świeże bory sosnowe i bory mieszane z udziałem jodły. Na szczególną uwagę zasługują zbiorowiska buczyny sudeckiej z żywcem dziewięciolistnym. W obniżeniach Doliny Wilkowskiej, na torfach, występują charakterystyczne dla Gór Świętokrzyskich borealne świerczyny z licznymi gatunkami roślin chronionych. Południową część obszaru (Grupa Otrocza i Pasmo Brzechowskie) porastają bory sosnowe i bory mieszane z udziałem jodły.
Doliny prawie wszystkich rzek zachowały charakter cennych stref łąkowo-wodnych. Szczególnymi walorami geobotanicznymi, krajobrazowymi oraz kulturowymi wyrożnia się przełom Lubrzanki w Mąchocicach.
Najcenniejsze przyrodniczo obszary objęte zostały ochroną rezerwatową; znajdują się tu dwa takie obiekty: „Barcza" i „Sufraganiec".
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Cisowsko- Orłowiński Park Krajobrazowy
Cisowsko- Orłowiński Park Krajobrazowy
Cisowsko- Orłowiński Park Karjobrazowy jest jednym z największych w regionie, obejmuje wraz z otuliną blisko 450 km kwadratowych typowego świętokrzyskiego krajobrazu
Cisowsko-Orłowiński Park Krajobrazowy został utworzony 10 czerwca 1988 roku. Jego powierzchnia wynosi 207,06 km², a otulina 237,48 km². Stanowi on południowo-wschodni fragment Zespołu Parków Krajobrazowych Gór Świętokrzyskich. Ograniczony jest od północnego-zachodu i od północy doliną rzeki Belnianki, od wschodu doliną Łagowicy, od południa doliną Czarnej Staszowskiej i od południowego-zachodu doliną Pierzchnianki. Teren Parku przecinają pasma: Orłowińskie, Cisowskie i Ociesęckie oraz Wzgórza Bardziańskie.
Park utworzono w celu ochrony cennych zasobów przyrodniczych i krajobrazowych, przede wszystkimdla ochrony i zachowania naturalnego kompleksu torfowisk różnych typów i w różnych stadiach rozwojowych, z cennymi zespołami roślinności bagiennej oraz czystości wód rzeki Czarnej Staszowskiej.
Na terenie Parku znajdują się
Ø 4 rezerwaty przyrody : „Zamczysko", „Białe Ługi", „Cisów", „Słopiec";
Ø 25 pomników przyrody;
Ø 6 użytków ekologicznych;
Ø 1 stanowisko dokumentacyjne - pozostałości górnictwa rud żelaza;
Ø 3 zespoły przyrodniczo- krajobrazowe: „Ostra Górka", „Dolina Łagowicy", „Wąwóz Dule - Jaskinia Zbójecka";
Ø 1 Obszar Natura 2000 - Specjalny Obszar Ochrony (SOO) Lasy Cisowsko-Orłowińskie (PLH 260040).